ComputersHowto
In de adresbalk van uw browser begint de URL van elke website die u bezoekt altijd met HTTP of HTTPS, de laatste wordt als veiliger beschouwd. Het is je misschien al meerdere keren opgevallen terwijl je bezig was met je internetleven, nietwaar? Zelfs Facebook, met bijna een miljard dagelijkse actieve gebruikers, pronkt met zijn status als HTTPS-website, en u plaatst vol vertrouwen uw persoonlijke informatie zonder erbij na te denken. Wat als het in verkeerde handen komt? Weet je, de kans is kleiner dat een dergelijke blunder ooit op de Facebook-planeet gebeurt.
Dus of het nu gaat om Facebook of online betalingen met uw creditcardgegevens, u wilt alleen HTTPS in de URL. Dus waarom wordt de eenvoudige HTTP-website niet gebruikt voor online betalingen of het opslaan van uw persoonlijke gegevens? Er is een duidelijk verschil tussen de twee.
Wat is HTTP?
Het staat voor Hypertext Transfer Protocol, dat je leraar je in je 4e klas uit het hoofd heeft laten leren. Het is een verzoek- / antwoordprotocol dat is gebaseerd op de client / server-communicatiemodus. Een client of user-agent is uw webbrowser of een ander apparaat dat toegang heeft tot webinhoud, deze kan ontvangen en weergeven.
De klant stuurt een verzoek bericht naar een server die HTML-inhoud host en antwoordt met de antwoordbericht die de door de klant gevraagde HTML-inhoud kan bevatten. Het antwoordbericht is een bevestiging dat de server het verzoekbericht met succes heeft ontvangen.
HTTP kan dus worden beschouwd als een regelboek waarnaar uw webbrowser verwijst, zoals wat u moet doen als u op Enter drukt nadat u een websiteadres hebt getypt. Het is een staatloos protocol, wat betekent dat er geen verband bestaat tussen twee opeenvolgende HTTP-opdrachten die aan een website worden gegeven. Bovendien wordt een lijst met statuscodes door de webserver gebruikt om uw browser te informeren als er een probleem is. "404 niet gevonden" wordt bijvoorbeeld gebruikt wanneer de webpagina niet aanwezig is op de URL die in de browser is ingevoerd.
De eer voor de oorspronkelijke ontwikkeling van HTTP gaat naar Tim Berners-Lee - die het idee van het 'World Wide Web' voorstelde - en zijn CERN-team. Het is ontwikkeld naast de HTML (Hypertext Markup Language). De eerste HTTP-documentatie werd in 1991 gepubliceerd als HTTP / 0.9, bestaande uit slechts één methode, GET. De ontwikkeling vorderde, met HTTP / 1.0 in 1996 en HTTP / 1.1 in 1997.
HTTP / 1.1 vergemakkelijkte blijvende verbindingen (meer dan één verzoek / reactie op dezelfde HTTP-verbinding), verbeterde caching, nieuwe statuscode, verbeterde compressieondersteuning, OPTION-methode voor Cross Origin Resource Sharing in webapplicatie en nog veel meer.
HTTP gebruikt de betrouwbare TCP-poort (Transmission Control Protocol) 80 voor het verzenden en ontvangen van datapakketten via het netwerk voor internettoepassingen zoals e-mail, World Wide Web, bestandsoverdracht, enz. Het maakt echter ook gebruik van UDP (User Datagram Protocol), dat een onbetrouwbaar protocol, maar draagt bij aan verminderde netwerklatentie. UDP wordt gebruikt voor livestreaming (niet te verwarren met vooraf geladen video's op YouTube), waarbij een continue pakketstroom nodig is ten koste van een klein pakketverlies tijdens de verzending.
De nieuwste toevoeging aan de familie is HTTP / 2, ontwikkeld door de Hypertext Transfer Protocol Working Group van de Internet Engineering Task Force. Deze specificatie werd in februari 2015 door IESG goedgekeurd als een voorgestelde norm en werd in mei 2015 gepubliceerd. Alle bekende webbrowsers hebben het overgenomen.
Bovendien is een opvolger genaamd HTTP / 3 alleen beschikbaar voor toekomstige upgrades. Het is beschikbaar als een intern concept vanaf november 2020. Een aantal browsers, waaronder Chrome en Firefox, bieden echter ondersteuning voor HTTP / 3, hoewel de functie standaard is ingeschakeld..
Wat is HTTPS?
De ontwikkeling van HTTPS begon in 1993 door Netscape Communications, een AOL-bedrijf, dat in de jaren negentig hun beroemde Netscape Navigator-webbrowser had. Oorspronkelijk geïmplementeerd met SSL (Secure Socket Layer), werd het HTTPS-protocol later geüpgraded om SSL's nieuwere vervangende TLS (Transport Layer Security) te gebruiken. Het gebruikt ook TCP om de datapakketten te verzenden / ontvangen, maar gebruikt hiervoor een andere poort 443.
De 'S' staat voor 'secure' in HTTPS. Nu, wat betekent het in termen van leken? Een website die het HTTPS-protocol gebruikt, brengt een gecodeerde verbinding tot stand met uw apparaat. Dus als je wat gegevens naar de website probeert te sturen, zeg dan een willekeurige naam, zoals Steve Jobs. De versleutelde vorm zal er ongeveer zo uitzien als 'xkndsoumnkjbktkctfc'. En je kunt het niet begrijpen, hè?
De te verzenden gegevens worden versleuteld met een Publieke sleutel die vervolgens door de ontvanger wordt gebruikt om het te decoderen. De openbare sleutel wordt gemaakt door een serverbeheerder of een gebruiker, die is opgenomen in een digitaal certificaat dat bekend staat als SSL-certificaat en is ondertekend door certificeringsinstanties zoals VeriSign. Elke handeling waarbij de openbare sleutel met onbekende apparaten wordt gedeeld, moet worden verboden, aangezien dit het coderingsniveau in gevaar kan brengen, wat uiteindelijk kan leiden tot de openbaarmaking van persoonlijke informatie of gebruikersreferenties..
De meeste moderne webbrowsers bieden nu ingebouwde ondersteuning voor het HTTPS-protocol. Een webbrowser die is geïntegreerd met het HTTPS-protocol, vereist een SSL-certificaat dat is ondertekend door certificeringsinstanties om een server of een website te verifiëren. Mogelijk hebt u een groen hangslot voor HTTPS in de adresbalk van Google Chrome gezien. Zodra u erop klikt, krijgt u de informatie van de certificeringsinstantie van de website te zien.
De HTTPS-website die u bezoekt, moet een geldig certificaat aan uw webbrowser verstrekken om het vertrouwen van de browser te winnen. Als dit niet lukt, geeft de browser een waarschuwingsbericht weer. De website krijgt het dus gratis of na betaling van wat geld aan de certificeringsinstanties.
In feite is HTTPS gewoon een HTTP-verbinding verpakt in een SSL / TLS-coderingslaag. Alles wordt gedaan om de integriteit en privacy van de gegevens die worden verzonden te beschermen en de verzekering dat ze tijdens het transport niet in verkeerde handen vallen. Het belangrijkste motief is om de authenticiteit van de bezochte website te controleren. Een onbeveiligde verbinding zoals een openbaar wifi-netwerk kan dienen als medium voor man-in-the-middle-aanvallen en afluisteren.
Het verschil tussen HTTP en HTTPS
In een notendop kan HTTPS worden beschouwd als een geavanceerde wijziging van HTTP die is uitgerust met meer beveiliging. HTTP gebruikt echter poortnummer 80, terwijl HTTPS standaard poortnummer 443 gebruikt en dat onderscheidt tussen de twee afzonderlijke verbindingstypen.
De enige bedoeling van HTTP is om de informatie op het ontvangende apparaat weer te geven zonder je zorgen te maken over hoe de gegevens tussen twee apparaten worden verzonden. En het is hetzelfde voor HTTPS, het enige voordeel is dat het een extra beveiligingslaag biedt door SSL / TLS te gebruiken, dat ook door VPN's wordt gebruikt om gegevens te versleutelen en zo te beschermen tegen afluisteraars.
Lees ook: Wat is P2P-bestandsdeling en hoe het werkt?
